Al een tijdje speel ik met de gedachte om vanuit mijn eigen naam te gaan bloggen, en niet meer vanuit mijn pseudoniem ‘MS Mingle’. Dat stelt me echter voor de kwestie dat ik mijn MS publiekelijk maak. Dit maakt me niet veel uit, ware het niet dat ik een baan heb. En graag ook nog eens van baan wil veranderen. Dit maakt dat ik bang ben dat er broodheren (en dames) zijn, die liever niet iemand met MS aannemen.
Nu heb ik de afgelopen tijd geëxperimenteerd met het openbaren van mijn MS. En ik heb daarbij gemerkt, dat het niet uitmaakt als ik erbij zeg “maar ik heb mijn levensstijl veranderd en ik heb er geen last meer van (en ga binnenkort de 10mijl lopen)”. Want het enige wat bij iedereen blijft hangen is dat ik MS heb ;met de betekenis, die ze er zelf aan geven (spierziekte, zal verlamd raken, etc).
Het was daarom nogal spannend toen mijn leidinggevende mij in mijn functioneringsgesprek vroeg, waarom ik eigenlijk dat ‘dieet’ doe. Ik draaide er wat omheen, en toen dacht ik ‘boeien’. Ik moet zeggen, ze ging er wel tof mee om. Ik gaf mijn angst aan, namelijk dat mijn MS misschien een verborgen reden zou kunnen zijn voor het niet verlengen van mijn contract. En zij gaf aan dat ze dit niet ethisch zou vinden. Eind goed, al goed en mijn contract werd verlengd.

Terug naar het begin. Ik wou dat ik de luxe had, dat ik mijn werkgevers voor het uitkiezen had. Maar daar is de economische situatie niet naar. Dus kan ik beter anoniem blijven. Toch is een verhaal pas geloofwaardig als je er een gezicht bij hebt (en een naam). Daarom ga ik mijn eigen naam hanteren, maar voorlopig wel alleen mijn voornnaam. Je wilt het googlende werkgevers ook weer niet te makkelijk maken 😉