Tagarchief: chronisch ziek

msSingle: daten, multiple sclerose en gezond leven

Na periode de vrije en blije vrijgezel te zijn geweest, kreeg ik een halfjaar terug behoefte aan wat serieuzers. Als je zo iets voor ogen hebt, dan betekent dat ook jezelf durven bloot te geven. Nu is dat normaal al iets dat in ieder geval mij niet zo goed afgaat. Maar het idee van leven met MS maakt dit nog wat complexer. Want hoewel ik zogezegd ‘beter’ ben, moet ik ook beter blijven. En dat kan alleen door de rest van mijn leven de ongelooflijk gezonde levensstijl te volgen die ik op het moment volg. En helaas moet je je daar (gek genoeg) nog weleens voor excuseren (“Nee dank je, ik eet geen vlaai…”) en in allerlei bochten voor wringen (“Zit hier melk in? Wordt dit met boter bereid? Is dit wel extra vergine olijfolie?”).

MS schrikt dates niet af

De onbedoelde tegenwerking die je ondervindt bij het volgen van een gezonde levensstijl is één ding. Echter (helaas) de enige reden dat ik zo gezond ben gaan leven, is dat ik twee jaar geleden met relapsing remitting MS gediagnosticeerd werd. En daarvan dacht ik dat dit altijd mijn dates zou afschrikken. Ik dacht dat eenmaal besmet, altijd besmet was. Maar gelukkig bleek het niet zo te werken. Zodra de gelegenheid zich voordoet vertel ik in een paar zinnen de reden van mijn gezonde levensstijl aan mijn date, en oogst ik vervolgens niet meer lof. Sterker nog, ik word gezien als degene die het onmogelijke klaargespeeld heeft: een chronische ziekte overwinnen.

Juiste meisje gevonden

Nu moet je natuurlijk niet je eerste date verknallen door vervolgens te stellen dat je helemaal niet het onmogelijke hebt klaargespeeld, maar dat je neuroloog gewoon de verkeerde boeken leest. Dat is iets voor later. Nu een halfjaar later heb ik naast het juiste verhaal ook nog eens het juiste meisje gevonden. Ze leest nu Overcoming Multiple Sclerosis van Prof. Dr. Jelinek bij mij op de bank. En overweegt met mij mee te gaan eten en leven. Niet alleen MS-ers hebben namelijk baat bij een gezonde levensstijl 🙂

MS en de omgekeerde lepeltheorie

In de wereld van de chronisch zieken gonst al een tijdje de lepeltheorie rond. De lepeltheorie is een metafoor waarmee je als chronisch zieke kunt uitleggen hoe het voelt om chronisch ziek te zijn. Het komt er in feite op  neer, dat iedereen een set lepels heeft, die symbool staat voor je energievoorraad. Elke activiteit die je op een dag doet, kost je een bepaald aantal lepels. De crux is dat een chronisch zieke veel minder lepels heeft dan een gezond persoon. En daardoor is zij/hij bij dezelfde mate aan activiteit door zijn lepels heen.

Bovenstaande is voor de meeste MS-ers heel herkenbaar aangezien vermoeidheid een van de meest gehoorde klachten is. Wat nou als er een magisch manier zou zijn om steeds meer lepels te bemachtigen? Nou, om je uit de droom te helpen: die is er niet. Maar om toch in de lepelhoek te blijven: met twee eetlepels visolie of lijnzaadolie per dag, neemt je energievoorraad al toe, en nemen je schubs af.  Wil je (bijna) helemaal van je schubs af zijn, dan kun je natuurlijk beter het hele Swank/ Jelinek dieet volgen.

Zelf merkte ik dat mijn eerste lepels al vrij snel arriveerde nadat ik met het Jelinek dieet begon. Een ongeveer een half jaar na dato stroomden ze binnen, waardoor ik eigenlijk iets te enthousiast werd en er een paar verloor. Na negen maanden voelde ik me praktisch als voor de tijd dat ik MS had, en eigenlijk iets beter. En nu, na meer dan een jaar, zit ik dit stukje om acht uur ’s ochtends vrolijk te typen na nacht met drank en 6 uur slaap. En dadelijk ga ik nog een rondje hardlopen.

Ik denk wel dat ik vanmiddag een dutje doe; ook een gezond mens heeft niet oneindig veel lepels.